වර්තමානයේ බොහෝ දෙනෙකුගේ ජීවන රටාව බෝ නොවන රෝග ගණනාවකටම හේතු වී තිබේ. නීරෝගී ජීවිතයක් ගත කිරීමට නම් අපගේ වැරැදි ජීවන රටාවෙන් මිදිය යුතුය. නිවැරැදි ආහාර පිළිවෙත් සහ විහරණය හේතුවෙන් නීරෝගීමත් ජීවිතයක් ගත කළ හැකි බව සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශය යටතේ ක්‍රියාත්මක ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රජා සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය නිළධාරිණියක ලෙස සේවය කරන ආයුර්වේද වෛද්‍ය ගෝමන්ති ගුණතිලක සාකච්ඡාවකට එක් වෙමින් පැවසුවාය. පහත දැක්වෙන්නේ එම සාකච්ඡාවෙන් උපුටාගත් කොටසකි.
වර්තමානයේ අපේ රටේ බහුලව දක්නට ලැබෙන රෝග මොනවාද?
රෝග කියන එක වෙන් කරගන්න පුළුවන් දල වශයෙන් බෝවන රෝග සහ බෝ නොවෙන රෝග වශයෙන්. බෝවන රෝග සහා බෝ නොවෙන රෝග අතර වෙනස අපි දන්නවා. බෝවන රෝග කියන්නේ කෙනෙක්ගෙන් තව කෙනෙක්ට සම්ප්‍රේෂණය වෙන්න පුළුවන් රෝගවලට. ඒක ස්පර්ශයෙන් වෙන්න පුළුවන් නැත්නම් කෙළ බිඳිති මඟින් වෙන්නත් පුළුවන්. නමුත් බෝ නොවන රෝග පුද්ගලයෙක්ගෙන් තව පුද්ගලයෙකුට බෝ වෙන්නේ නෑ. නමුත් වර්තමානයේ බහුල වශයෙන් දකින්න තියෙන්නේ මේ බෝ නොවන රෝග. අපේ රටේ වසරකට එක් ලක්ෂ තිස්දාහක විතර ප්‍රමාණයක් මිය යනවා මේ බෝ නොවන රෝග හේතුවෙන්. වාර්ෂිකව 15,000 ක විතර පිළිකා රෝගීන් අලුතින් එකතු වෙනවා.
පාසැල් ළමුන් අතරත් තියෙන්නවා දැන් මේ බෝ නොවන රෝග. දියවැඩියාව, පෝෂණ ඌනතා, ස්ථුල ළමයි ඉන්නවා. මේ වගේ බෝනොවන රෝග තියෙනවා පාසල් දරුවන්ටත්. සියයට 30ක් වගේ ප්‍රමාණයක් ඉන්නවා පාසැල් ළමුන්ගෙනුත් දියවැඩියාව තියෙන. විටමින් ඇ ඌනතාවය තියෙන අය ඉන්නවා. අපි පහු ගිය වකවානුවේ දැක්කා වැඩිහිටියන් තුල දක්නට ලැබෙන බෝනොවන රෝග කියලා හඳුන්වන දියවැඩියාව, අධික රුධිර පීඩනය වැනි රෝග. දැන් පොඩි අයටත් ඒවා තියෙනවා. ඒකට ප්‍රධාන හේතුව වෙලා තියෙන්නේ අපේ ජීවන රටාව වෙනස් වීම. අපේ ආහාර රටා වෙනස්වෙලා තියෙනවා. අපේ චර්යාව සහ දවසේ කරන දේවල් වෙනස් වෙලා තියෙනවා. ව්‍යායාම් කරන්නේ නෑ. හරි හමන් නින්දක් නෑ. මේ දේවල් එක්ක අර ශරීරයේ රෝගවලට ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව අඩු වෙලා තියෙනවා. ඒත් එක්කම අවයව වල ක්‍රියාකාරීත්වය වෙනස් වෙලා තියෙනවා. අපි ගන්න ආහාර වෙනස් වෙලා තියෙනවා. මේවා බෝ නොවන රෝග වලට හේතු වෙනවා.
වර්තමානයේ බෝ නොවන රෝග වැළදීමේ සම්භාවිතාව ඉහළ යෑමට වැරැදි ආහාර රටාව බලපාන්නේ කොහොමද?
පෝෂණයක් සහිත ආහාර නොගැනීම වර්තමානයේ සෞඛ්‍ය ගැටළු බොහෝමයකට හේතු වෙලා තියෙනවා. එළවළු, පලතුරු, දේශීය සහල් වර්ග ආහාරයට ගන්නවා අඩුයි. අනිත් එක තමයි කෘත්‍රිම ආහාර වැඩිපුර ආහාරයට ගැනීම. මේ කෙටි කෑම සහ කෘත්‍රිම ආහාර කල් තබා ගන්න විවිධ රසායනික දේවල් දාලා තියෙන්නේ. අපි ඊ අංක කියලා හඳුන්වන්නේ ඒවා. පැකට් කරපු හැම කෑම වර්ගයකම අපට දකින්න තියෙනවා අඩංගු ද්‍රව්‍යවල ඊ අංක කිහිපයක්. ආහාර රස ගන්වන්න,ආහාර කල් තබා ගන්න,වර්ණකාරක විදිහට එකතු කරන දේවල් තමයි මේ විදියට සඳන් වෙන්නේ ලේබලයේ හෝ පැකට් එකේ. මේ දේවල් බොහෝ වෙලාවට බෝ නොවන රෝගවලට හේතු වෙනවා. උදාහරණයක් විදිහට ගත්තම සොසේජස්වලට භාවිතා කරනවා පොටෑසියම් නයිට්‍රේට්. ඒකේ වර්ණය තැඹිලිපාට. ඇහැට ප්‍රියතාවයක් ඇතිවන පාට සහ රසය වැඩි කිරීමට මේ රසායන භාවිතා කරනවා. මේ රසායනයෙන් වකුගඩු වලට හානි ඇතිවෙනවා. ඒ වගේම පිළිකාකාරකයක්. මේ වගේ වර්ණක බොහෝ කෑමවලට එකතු කරනවා. ඒ එකතු කරන හැම දෙයක්ම ශරීරයට ආබාධ ඇති කරන්න පුළුවන්. ශ්වසනාබාධ, ආමාශගත රෝග,පිළිකා, බඩ වැල්වල තුවාල ඇති කරන්න පුළුවන්. කාලයක් මේ දේවල් ආහාරයට ගැනීම නිසා තමයි බෝවෙන රෝග ඇතිවෙන්නේ.
අද පාසල් යන පොඩි දරුවන්ට පවා නැඹුරුතාවය තියෙන්නේ කෙටි කෑම සහ රසායන ද්‍රව්‍ය බොහෝ ප්‍රමාණයක් යෙදූ ආහාරවලට. ගෙවල්වලින් කෑම හදාගෙන යන්නේ නෑ. ඒකට හේතුව දෙමවුපියන්ට වෙලාවක් නැති එක වෙන්න පුලුවන්. එහෙම වුණාම කරන්නේ මොනවා හරි කෙටි කෑමක් දරුවට දෙන එක. සමහර කෑමවලට දාලා තියෙනවා අජිනමොටෝ. ඒ විතරක් නෙවෙයි තව රසකාරක අන්තර්ගත කරනවා. එක දවසකට වඩා තියාගන්න පුලුවන් කෑම වර්ග, ඒ කියන්නේ දවස් කිහිපයක් තියාගන්න පුලුවන් ඒවාට ගොඩක් රසකාරක භාවිතා කරනවා. මේවා කාලයක් තිස්සේ ආහාරයට ගත්තම ඒවා අපේ ශරීරයේ එකතු වෙලා අපේ අවයව වල ක්‍රියාකාරීත්වය අඩාල කරනවා.
වෙළෙඳපොළේ විකිණීමට ඇති පැකට් කරන ලද ආහාර සහ පාන වර්ගවල විවිධ E අංක දක්නට ලැබෙනවා. උදාහරණ ලෙස E 100 – E 199 වර්ණක, E 200 – E 299 කල්තබා ගැනීමේ ද්‍රව්‍ය E 300 – E 399 ආම්ලිකතාව පාලනය කරන රසායන, E 400 – E 499 ආහාර ස්ථායි කාරක, E 600 – E 699 රස කාරක ලෙස සඳහන් වෙනවා. මේවා ශරීර සෞඛ්‍යයට බලපාන්නේ කොහොමද?
ගොඩක් වෙලාවට අපේ රටේ ආහාරපාන සඳහා භාවිතා කරන රසායනික ද්‍රව්‍ය පිටරටවල භාවිතා කරන්න තහනම් කියලා අයින් කරන දේවල්. ඒ කියන්නේ මේ කියන E අංක ශරීරයට අහිතකරයි. මේ නිසා තමයි බෝනොවන රෝග ඇතිවෙන්නේ.අපි වෙළෙඳපොළට ගියාම බලන්න ඕන ඒ කෑම හෝ බීම වර්ගයේ ලේබලයේ E අංක කීයක් සඳහන් වෙනවද කියලා. හතරකට වඩාවත් අඩු කෑම හෝ බීම වර්ගයක් තමයි තෝරා ගන්න ඕන. E අංක හතරකට වඩා වැඩියි කියන්නේ හොඳම නෑ. ඒ කියන්නේ ස්ථායි කාරක, රස කාරක, වර්ණ කාරක, ආම්ලිකතාව පාලනය කරන රසායන යන සියල්ලම ඒ ආහාරයේ අන්තර්ගත වෙනවා.
තව දෙයක් තමයි නිෂ්පාදිත දිනයයි කල් ඉකුත්වන දිනයයි අතර ලොකු වෙනසක් තියෙනවා නම් ඒ කියන්නේ ඒ කෑම හෝ බීම වර්ගයට ගොඩක් රසායන ද්‍රව්‍ය එකතු කරලා තියෙනවා. මේ ආහාර නිතර ආහාරයට ගැනීමේදී විශාල ප්‍රමාණයක් රසායන ද්‍රව්‍ය එකතු වෙනවා ශරීරයට.
අප නොදැනුවත්වම ගන්නා සමහර ආහාර වර්ග හේතුවෙන් රුධිරයේ සීනි මට්ටම ඉහළ යන්න හැකියාවක් තිබෙනවාද?
පැණි රස ආහාර වර්ගවලට වෙළෙඳපොළ තුල ලොකු තැනක් තියෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට පැණිරස කැම වර්ග දේදුණු වර්ණ යොදලා තමයි හදලා තියෙන්නේ. කුඩා දරුවන් ගොඩාක් කැමති පාට පාට කෑම වර්ග වලට. ඒ වගේම ඒ කෑම වර්ග ගොඩක් පැණි රසයි. සීනිත් ගොඩක් දාලා තියෙනවා. අපි චොක්ලට් කේක් කෑල්ලක් ගත්තොත්, එක කෑල්ලක සාමාන්‍යයෙන් සීනි තේ හැඳි හතරක්වත් තියෙනවා. ඒ එක පොඩි කෑල්ලක. දවසකට සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙක්ගේ පරිභෝජනයට සුදුසු වෙන්නේ සීනි තේ හැඳි හයයි. ඊට වැඩි වුණොත් තමයි රුධිරයේ සීනි මට්ටම වැඩි වෙන්නේ. නමුත් එක දවසක් එහෙම සීනි වැඩි ප්‍රමාණයක් කෑවට රුධිරයේ සීනි මට්ටම වැඩි වෙන්නේ නෑ. නමුත් පුරුද්දක් විදියට පැණිරස කෑම වර්ග අධිකව ගත්තොත් රුධිර සීනි මට්ටම ඉහළ යන්න පුලුවන්.
අපි බත් කෑවත් ඒකෙ ප්‍රතිපලයත් සීනි. දවසකට අපි කන බොන පැණි රස කෑම බීමත් එක්කම ලොකු බත් පිඟානකුත් කන්න අපි පුරුදු වෙලා ඉන්නවා. එහෙම නැත්තන් පාන්, රොටී වගේ පිටි සහිත ආහාර. තව බිස්කටුත් කනවා. කිසිම කෙනෙක් බිස්කට් එකක් විතරක් කාලා නතර කරන්නේ නෑ නේ.සමහර අය පැකට් එකම කනවා.බිස්කට් දෙක තුනක් අවම වශයෙන් කනවා. ඒ කාලා පැණි රස බීම එකකුත් බොනවා. ඒක අපි පුරුද්දක් විදියට කරනවා. වර්තමානයේ තරුණ පරම්පරාව පුරුදු වෙලා ඉන්නේ කඩෙන් කෑම කනකොට වතුර වෙනුවට පැණි බීම බොන්න. බොහෝ වෙලාවට රැකියා කරන තරුණ ළමයින් කඩෙන්ම කන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නවා. හිතන්නකො අවුරුදු19 වගේ ඉඳන් ඔය විදිහට පුරුදු වෙලා ඔය පුරුදු දිගටම කරගෙන ආවා කියලා. තව අවුරුදු දහයක් විස්සක් විතර යනකොට දන්නේම නැතුව ඒ අය බෝ නොවන රෝගවලට ගොදුරු වෙනවා. මේක තමයි බෝ නොවන රෝග ඇතිවෙන්න ප්‍රධානම හේතුව වෙන්නේ. බොහෝ දෙනෙකුට කාලයක් යනකොට එක්කෝ දියවැඩියාව, කොලෙස්ටරෝල් වැඩි වෙලා එහෙම නැත්තන් ප්‍රෙෂර් වැඩි වෙලා. ඔය වගේ ප්‍රශ්න ගණනාවකට මුහුණ දෙන්න වෙනවා.
වර්තමානයේ ජනතාවගේ ලුණු පරිභෝජනයත් ඉහළ ගිහින් තිබෙනවා. මෙයත් සෞඛ්‍ය ගැටලු රාශියකට හේතු වෙනවා නේද?
ලුණු අධිකව ආහාරයට ගත්තොත් කාලයක් යනකොට ඒක අධික රුධිර පීඩනයට බලපාන පුලුවන්. පුද්ගලයෙක්ගේ දෛනික ලුණු අවශ්‍යතාවය තේ හැඳි එකයි. ඒ කියන්නේ ග්‍රෑම් 5 යි. අපි කන වෑංජනවල ලුණු තියෙනවා. කරවල, හාල් මැස්සන් වගේ දේවලත් ලුණු තියෙනවා. සමහර අය බත් වලටත් ලුණු දානවා බත් එක රස වෙන්න. මුරුක්කු, ටේස්ට් කඩල, රටකජු, පී නට්ස්, චීස් වගේ දේවල්වලත් ලුණු වැඩිපුර තියෙනවා. ලුණු අධිකව ගැනීම නිසා වකුගඩු රෝගී වෙන්න පුළුවන්.
අධික කාර්යබහුලත්වය හේතුවෙන් බොහෝ දෙනෙකු මුහුණ දෙන ගැටළුවක් තමයි මානසික ආතතිය. මානසික රෝගයක් වුවත් මෙය ශාරීරික රෝග ගණනාවකටම හේතු වෙනවා නේද?
අද පවතින ජීවන රටාවත් එක්ක මිනිස්සුන්ට ජීවත් වෙන්න ලොකු සටනක් කරන්න සිද්ධ වෙනවා. රැකියා කරන පුද්ගලයින්ට විශේෂයෙන්ම, පෞද්ගලික ආයතනවල රැකියා කරන පිරිස්වලට කරන්න තිබෙන අධික වැඩ ප්‍රමාණය සහ නියමිත දිනට ඒ වැඩ ප්‍රමාණය අවසන් කිරීමට ඔවුන්ට තිබෙන පීඩනය මනසට දැඩිව බලපානවා. මානසික ආතතිය කායික රෝග සඳහාත් බලපානවා.. ගැස්ට්‍රයිටිස් වැනි රෝග සඳහා මානසික ආතතිය බලපාන්න පුලුවන්. දියවැඩියා රෝගියෙකුට මානසික ආතතිය වැඩි වුණාම දියවැඩියා තත්ත්වය වැඩි වෙන්න පුලුවන්. ශරීරයේ යාන්ත්‍රණය සමබර වෙන්න ඕන. කායික සහ මානසික තත්ත්වයන් දෙකම සමබර වුණොත් තමයි ශරීරය නීරෝගීව තබා ගන්න පුලුවන් වෙන්නේ. මොනයම් අවස්ථාවක හෝ සමබරතාවය නැති වුණොත් දියවැඩියාව තිබෙන පුද්ගලයෙකුගේ ඒ රෝගී තත්ත්වය වැඩි වෙන්න පුළුවන්.
මල බද්ධය කාලයක් පැවතීමෙන් අර්ශස් තත්ත්වයට හැරෙන්න පුලුවන්ද?
මල බද්ධය කියන්නේ වැසිකිලි යන්න තිබෙන අපහසුතාවයත් එක්ක මල වියළිව කැටි ලෙස යන තත්ත්වයට. අර්ශස් කියන්නේ වෙනත් රෝගයක්. අර්ශස් රෝගය තිබෙන පුද්ගලයින්ට මල බද්ධය රෝග ලක්ෂණයක් විදිහට ඇතිවෙන්න පුළුවන්. මල බද්ධය කාලයක් තිබුණාම ගුද මාර්ගයේ තුවාල ඇතිවෙන්න පුළුවන්. ඔය තුවාල තත්ත්වයයි අර්ශස් තත්ත්වයයි ගොඩක් අය පටලවා ගන්නවා. තුවාල තියෙනකොට ගොඩක් අය හිතන්නේ ඒ අර්ශස් කියලා. මල පිට වීමේදී රුධිර වහනයක් හැම විටම සිදු වෙන්නේ අර්ශස් නිසා නොවෙන්න පුලුවන්. මල බද්ධයට ප්‍රධාන හේතුව අප ගන්නා ආහාර සහ ව්‍යායාම නොමැති කම. එක දිගට බොහෝ වේලාවක් එකම ස්ථානයේ වාඩිවෙලා සිටීමත් ඒකට හේතුවක්. ඉනෙන් පහළ කොටසට ව්‍යායාම ලැබෙන්නේ නෑ. එතකොට ඉන ප්‍රදේශය ආශ්‍රිතව තිබෙන අපාන වාතයේ සහ ස්නායුවල ක්‍රියාකාරීත්වය නිසි ආකාරව සිදු වෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා මල බද්ධය ඇති වෙන්න පුළුවන්. කෙඳි සහිත ආහාර අඩුවෙන් සහ පිටි සහිත ආහාර වැඩියෙන් ගන්නවානම් වැසිකිලි යෑමේදී මල හොඳින් ලිහිල්ව පිට නොවෙන්න පුලුවන්. මල කැටි ගැසෙන්න පුළුවන්. අනිත් වැදගත් කාරණාව තමයි, වැසිකිලි යෑම සඳහා දවසේ නියමිත වේලාවක් වෙන් කරගන්න ඕන කියන එක. වැසිකිළි යෑම කියන එක අපි අපේ දිනචර්යාවේ අංගයක් කර ගන්න ඕන. උදේට පරක්කු වෙලා නැගිටිනවා නම් හෝ තියෙන වැඩ රාජකාරි නිසා සමහර වෙලාවට වැසිකිලි නොයා නිවසෙන් පිට වෙනවා වෙන්න පුලුවන්.
වැසිකිලි යාමේ අවශ්‍යතාවය තිබුණත් සමහරෙක් එය හිතාමතා මඟ හරිනවා. එතකොට මලද්‍රව්‍ය වල තියෙන ජලය තවත් ශරීරයට අවශෝෂණය කර ගන්නවා. එවිට මල ද්‍රව්‍යවල වියළි ස්වභාවය වැඩි වෙනවා. තවත් හේතුවක් තමයි උදේට බෙඩ් ටී එක විදියට ගන්න කිරි තේ. ඒකෙනුත් මල බද්ධය ඇති වෙන්න පුළුවන්. ආයුර්වේදයේ සඳහන් වෙනවා යහපත් දින චර්යාවක් ගැන.
දින චර්යාවට අනුව උදේ අවදි වුණ වෙලාවේ ඉඳලා දත් මැදීම, පිරිසිදු වීම, ආහාර ගැනීම, නිදා ගැනීම මේ හැම දේ ගැනම විස්තර වෙනවා. ඒ ක්‍රමවේද අනුගමනය කරනවා නම් ලෙඩ රෝග හැදෙන්නේ නෑ. අපි ලෙඩ හැදුණට පස්සෙනෙ අපේ ජීවන රටාව වෙනස් කරන්න හදන්නේ. එතකොට වැඩක් නෑ. ආයුර්වේදයේ කියන්නේ බ්‍රහ්ම මුහුර්තයෙන් නැගිටින්න කියලා. ඉර උදාවට කලින් අපි නැගිටලා අපේ අල්ලට අහුවෙන වතුර ප්‍රමාණය වගේ අහුරු හතරක් මඳ රස්නයෙන් උණු වතුර බොන්න කියලා තියෙන්නේ.ඒ කියන්නේ ලීටරයක් වගේ. ලීටරයක් නැති වුණත් මුලින්ම අපිට එක වතුර වීදුරුවෙන් පටන් ගන්න පුළුවන්.ජපානේ වගේ රටවල් වල වතුර ඖෂධයක් වගේ පාවිච්චි කරනවානේ. ඒ කියන්නේ එයාලා වතුර බීලම ලෙඩ නැති කරගන්නවා. අපේ ආයුර්වේදයේ කියලා තියෙනවා උදේට නැගිට්ට ගමන්ම වතුර බොන්න කියලා. ඒ වතුර බොන එකෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ බඩ වැල්වල ක්‍රමාකුංචනයට උපකාර වෙලා මල පිට වීමට උත්තේජනය කිරීම. මඳ රස්නය වතුර බොනකොට බඩ වැල් හොඳට ක්‍රියාකාරී වෙලා සුව පහසු විදියට මල පිටවෙනවා. ඒ විදියට හැමදාම කරනවා නම් මල බද්ධය හැදෙන්නේ නෑ.
සංවාදය- භාග්‍යා සෙව්මිණි තෙන්නකෝන්
Kuveni.lk වෙබ් අඩවියේ පලවූ ලිපියකි